Concerten

Het najaarsprogamma staat in het teken van de Romantiek; een stijlperiode waaraan de drie grote componisten Mendelssohn, Schubert en Brahms ieder op hun eigen kenmerkende wijze met betoverende muziek invulling hebben gegeven.

PSALM 42, ‘Wie der Hirsch schreit’, opus 42 (1837)

Psalmteksten inspireerden Mendelssohn gedurende zijn gehele scheppende periode. Van de vijf grote psalmcantates die hij schreef is Wie der Hirsch schreit –  op Luthers Duitse vertaling van Psalm 42 – voor gemengd koor, solisten en orkest, met zeven delen de meest uitgebreide; ook de meest welluidende en Mendelssohns eigen favoriet. Het werk werd grotendeels geschreven tijdens Mendelssohns huwelijksreis en ademt puur geluk en een diep geloof in het goede.

MIS nr. 2 in G, D 167 (1815)

Franz Schubert was pas 18 jaar oud toen hij deze korte mis in een week tijd schreef. Het was zijn tweede en tevens kortste mis. Ook zou het zijn bekendste en meest geliefde mis worden. In de originele partituur valt op hoe weinig wijzigingen er door Schubert zijn aangebracht. Oorspronkelijk was het een ‘missa brevis’ voor koor, solisten en slechts een aantal strijkers en orgel. Later voegde hij hier nog twee trompetten en pauken aan toe en pas na zijn dood kwamen er door toedoen van zijn broer Ferdinand nog hobo’s en fagotten bij.

SCHICKSALSLIED, opus 54 (1868-1871)

Velen associëren de muziek van Brahms met herfstachtige weemoed, waarbij veel van zijn tijdgenoten hem vooral waardeerden vanwege zijn meer doorwrochte kamermuziek en symfonieën. Hij schreef echter ook talloze liederen en koorwerken, die zeker zo mooi zijn. Soms lijkt het alsof we hier een glimp van de ware Brahms kunnen opvangen, want de teksten die hij koos gaan vaak over fundamentele levensvragen. Het Schicksalslied (Lied van het Lot) – geschreven op Hölderlins gedicht Hyperion’s Schicksalslied – is daar bij uitstek een voorbeeld van.